ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΕΣ ΤΗΣ "ΑΓΑΠΗΣ"



Δολοφονίες γυναικών από τους συντρόφους τους, τους συζύγους τους, από ανθρώπους που "τις αγαπούσαν". 

Τις αγαπούσαν αλλά "στράβωσε η φάση" ή "ήταν η κακιά στιγμή". 
 
Και ένα από τα  ερωτήματα που τίθενται είναι πως αντιλαμβάνεται κάνεις τελικά την αγάπη; 

Ή αγάπη ως άσκηση εξουσίας; 
Ή αγάπη ως μέσο ελέγχου; 
Ή αγάπη ως δικαίωμα βίας; 

Ή αγάπη σημαίνει σεβασμός;
Αγάπη σημαίνει "αποδέχομαι την απόφαση σου να χωρίσουμε, ακόμη και αν διαφωνώ, ακόμη και αν αυτό με πληγώνει"; 
Αγάπη σημαίνει "θα αντέξω μακρυά σου, αν δε με χρειάζεσαι κοντά σου;" 

Τι κάνει τελικά τους δολοφόνους να πράττουν αυτά τα εγκλήματα; 

Είναι 
 - η δυσκολία στη διαχείριση τους θυμού, της ζήλειας και του παρορμητισμού τους; 
 - ένα αυτονόητο δικαίωμα να λειτουργούν όπως νομίζουν εκείνοι; 
 - μια ανάγκη να γίνεται πάντα το δικό τους; 
 - η δυσκολία να αντιμετωπίσουν την απόρριψη, που "θολώνει" τις σκέψεις τους; 
 - η ανικανότητα να ανταπεξέλθουν χωρίς  έναν άνθρωπο που νιώθουν ότι "χρειάζονται"; 

Όλα αυτά; 
Τίποτε από όλα αυτά; 

Πάντως δεν είναι η αγάπη. 
Ή μήπως είναι η "αγάπη" με τη μορφή που οι ίδιοι την έμαθαν, τη βίωσαν και την εισέπραξαν;