ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΕΣ ΤΗΣ "ΑΓΑΠΗΣ"
Δολοφονίες γυναικών από τους συντρόφους τους, τους συζύγους τους, από ανθρώπους που "τις αγαπούσαν".
Τις αγαπούσαν αλλά "στράβωσε η φάση" ή "ήταν η κακιά στιγμή".
Και ένα από τα ερωτήματα που τίθενται είναι πως αντιλαμβάνεται κάνεις τελικά την αγάπη;
Ή αγάπη ως άσκηση εξουσίας;
Ή αγάπη ως μέσο ελέγχου;
Ή αγάπη ως δικαίωμα βίας;
Ή αγάπη σημαίνει σεβασμός;
Αγάπη σημαίνει "αποδέχομαι την απόφαση σου να χωρίσουμε, ακόμη και αν διαφωνώ, ακόμη και αν αυτό με πληγώνει";
Αγάπη σημαίνει "θα αντέξω μακρυά σου, αν δε με χρειάζεσαι κοντά σου;"
Τι κάνει τελικά τους δολοφόνους να πράττουν αυτά τα εγκλήματα;
Είναι
- η δυσκολία στη διαχείριση τους θυμού, της ζήλειας και του παρορμητισμού τους;
- ένα αυτονόητο δικαίωμα να λειτουργούν όπως νομίζουν εκείνοι;
- μια ανάγκη να γίνεται πάντα το δικό τους;
- η δυσκολία να αντιμετωπίσουν την απόρριψη, που "θολώνει" τις σκέψεις τους;
- η ανικανότητα να ανταπεξέλθουν χωρίς έναν άνθρωπο που νιώθουν ότι "χρειάζονται";
Όλα αυτά;
Τίποτε από όλα αυτά;
Πάντως δεν είναι η αγάπη.
Ή μήπως είναι η "αγάπη" με τη μορφή που οι ίδιοι την έμαθαν, τη βίωσαν και την εισέπραξαν;