ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΕΣ ΤΗΣ "ΑΓΑΠΗΣ"

Δολοφονίες γυναικών από τους συντρόφους τους, τους συζύγους τους, από ανθρώπους που "τις αγαπούσαν". 

Τις αγαπούσαν αλλά "στράβωσε η φάση" ή "ήταν η κακιά στιγμή". 

 

Και ένα από τα  ερωτήματα που τίθενται είναι πως αντιλαμβάνεται κάνεις τελικά την αγάπη; 

Ή αγάπη ως άσκηση εξουσίας; 

Ή αγάπη ως μέσο ελέγχου; 

Ή αγάπη ως δικαίωμα βίας; 

Ή αγάπη σημαίνει σεβασμός;

Αγάπη σημαίνει "αποδέχομαι την απόφαση σου να χωρίσουμε, ακόμη και αν διαφωνώ, ακόμη και αν αυτό με πληγώνει"; 

Αγάπη σημαίνει "θα αντέξω μακρυά σου, αν δε με χρειάζεσαι κοντά σου;" 

Τι κάνει τελικά τους δολοφόνους να πράττουν αυτά τα εγκλήματα; 

Είναι 

 - η δυσκολία στη διαχείριση τους θυμού, της ζήλειας και του παρορμητισμού τους; 

 - ένα αυτονόητο δικαίωμα να λειτουργούν όπως νομίζουν εκείνοι; 

 - μια ανάγκη να γίνεται πάντα το δικό τους; 

 - η δυσκολία να αντιμετωπίσουν την απόρριψη, που "θολώνει" τις σκέψεις τους; 

 - η ανικανότητα να ανταπεξέλθουν χωρίς  έναν άνθρωπο που νιώθουν ότι "χρειάζονται"; 

Όλα αυτά; 

Τίποτε από όλα αυτά; 

Πάντως δεν είναι η αγάπη. 

Ή μήπως είναι η "αγάπη" με τη μορφή που οι ίδιοι την έμαθαν, τη βίωσαν και την εισέπραξαν;